मुंबई आणि मी

एचके लर्निंग अँड एनएए :

दुपारी काम संपवून निवांत झालो. तेवढ्यात मोबाईल वाजला, समोरून साहेब बोलत होते, तुम्हाला उद्या काही दिवसांसाठी मुंबईला जायचे आहे. कुठलाही विचार न करता मी हो सर अस म्हणालो. साहेब साहेब कमी आणि हितचिंतक, मित्र अधिक वाटतात. आयुष्यात जेव्हा आर्थिक गणित बिघडले तेव्हा साहेबांनी मार्गदर्शन आणि पुन्हा आर्थिक घडी बसवण्यात मोलाचे सहकार्य केलेय. त्यांच्याचमुळे आठ वर्षात नियोजित स्वप्न पूर्ण करता आली. नवीन ठिकाणी आणि तेही मुंबईत काम करण्याची संधी मिळत आहे याचा आनंद होता. मात्र कुटुंबापासून एवढे दिवस कस शक्य होईल हा प्रश्न सोडवता येण्यासारखा नव्हता. सकाळी 6 वाजता आम्ही तिघे सहकारी संस्थेच्या गाडीने मुंबईत पोहोचलो. मुक्काम संस्थेच्या गेस्ट हाऊसमध्येच होता. उद्यापासून कामाला सुरूवात होणार होती. गेस्ट हाऊस ते कामाचे ठिकाण साधारणतः 20 किलोमिटर अंतर असेल. त्यात लोकलमध्ये प्रवास करायचा होता. लोकलमधील गर्दी आणि इतर हाल चित्रपटांमध्ये पाहिले होते. आपली गत तशी नको व्हायला असे मनोमन वाटायला लागले होते. तरी मन घट्ट केले आणि 'बी हॅपी विथ बी प्रेझेंट' म्हणत कामाला लागलो. काही दिवसातच मुंबईकर झाल्याचा फील यायला लागला. प्रत्येक इव्हेंट व्हॉट्स अपने फॅमिलीला शेअर करत त्यांच्या जवळ असल्याचा प्रयत्न करत होतो. काही दिवसाचा प्रोजेक्ट चक्क तीन महिने लांबला आणि सर्वच भावविभोर परिस्थिती निर्माण झाली. 

मी आणि लोकल : लोकलमधील प्रवास खूपच त्रासदायक असतो. असा समज काही दिवसातच दूर झाला. लोकल जिवलग मैत्रीण असल्यागत वाटायला लागली. स्टेशनवर तिने कधीच उशीर केला नाही. प्रत्येक 5 मिनिटानंतर लोकल उपलब्ध होती. प्रवाशांनी खचाखच भरलेली लोकल आणि त्यात लोकांची स्वयंशिस्त पाहून नवल वाटत होते. जो लांब उतरणार असेल तो स्वतः मध्ये जाऊन दोन पायावर उभे राहता येईल एवढीच जागा व्यापायचा. ज्याचे स्टेशन पुढे लगेच असेल तो गेट जवळ तेवढ्याच जागेत उभा राहायचा. स्टेशन आल्यावर एकमेकांना आधार देत चढ - उतर होत असायची. बऱ्याचदा अनोळखी प्रवाशाने मला सांभाळत प्रवासात मदत केली जणू ही त्याची जबाबदारीच आहे. नकळत मलाही प्रवाशांची काळजी घेण्याची सवय लागली. काही दिवसानंतर लक्षात आले की येथे शिस्त आपोआप लागते, लावावी किंवा शिकवावी लागत नाही. मुंबईत येऊन आता एक महिना पूर्ण झाला होता. यादरम्यान लोकल घर वाटायला लागली, घरी जाण्याची जशी वाट पाहतो तसेच लोकलविषयी झाले. मुंबईची लाईफ लाईन का म्हणतात लोकलला आज कळाले आणि तसा प्रत्यक्ष अनुभवही घेत होतोच. इथली बिचारी लोक जेवढी घरात निवांत नसतात तेवढी लोकलमध्ये बसल्यावर असतात. बरीच महत्वाची काम मोबाईलद्वारे लोकलमध्ये बसून करतात. घर फक्त झोपण्या पुरतेच..! लोकलही प्रामाणिक..! काळजीवाहू..! 20 ते 30 सेकंद थांबते पण यादरम्यान चढणाऱ्या आणि उतरणाऱ्या प्रवाशांचा वेग आणि एकमेकांना आधार देण्याची लगबग पाहून, नकळत किती ही लोक एकमेकांची काळजी घेतात हे लक्षात येते. व्यवहार, भावना आणि शिस्त हा त्रिवेणी संगम येथे पाहायला मिळाला. आता मीही त्यांच्यातलाच वाटात होतो. लोकलमध्ये बसल्यावर निवांत अर्ध्या तासात मोबाईलद्वारे महत्वाची कामं मीही उरकवत होतो. 

- कैलास एन. हिरोडकर संपादक, संचालक : एचके ब्लॉग आणि एचके लर्निंग अँड एनएए (लेखक निसर्ग अभ्यासक आणि शेअर बाजाराचे स्वतंत्र विश्लेषक आहेत.)

आपले उत्पन्न वाढवा!

तुमचे डिमॅट, आमचे श्रम या अनोख्या व्यावसायिक पद्धतीतून एचके लर्निंग आपले उत्पन्न वाढविण्यासाठी सज्ज आहे.  आपले आर्थिक, मानसिक व शारीरिक आरोग्य सुदृढ राहावे हाच एकमेव उद्देश. आम्ही आपल्यासाठी काम कसे करतो हे जाणून घेण्यासाठी आमच्या वेबसाइटला भेट द्या. 8149347309/ 7249667309 वर संपर्क साधा.
Blog : https://hklearning-naa.blogspot.com